Fałszywe
banknoty
Wojciech Pietrzak
W okolicach Wrocławia pojawiło się
ostatnio sporo fałszywych banknot—w. Wszystko wskazywało na to,
że są one dziełem jednego fałszerza. Praca śledcza
pozwoliła zawęzić krąg podejrzanych do trzech mężczyzn.
Zbiegiem okoliczności każdy z nich był właścicielem
sklepu numizmatycznego. Gdy wywiadowcy donieśli, że Karol Ludwicki,
miejscowy biznesmen, jednego i tego samego dnia złożył
wszystkim trzem wizytę, inspektor Dardiusz Wicher postanowił
w towarzystwie sierżanta Michała Karczunkowskiego odwiedzić
Ludwickiego.
Biznesmen przyjął policjant—w życzliwie,
lecz Wicher odm—wił poczęstunku i przeszedł od razu do sprawy.
— Tak, byłem tam —
potwierdził Ludwicki — Mam nietypowe hobby. Widzą panowie,
zbieram banknoty, kt—rych numery są w jakiś spos—b znaczące. To
rzeczywiście niezwykły zbieg okoliczności, że dziś
wszyscy trzej panowie zadzwonili i oznajmili, że znaleźli coś,
co mnie zainteresowało.
— Czy może pan pokazać, co pan u
nich kupił? — spytał inspektor.
— Naturalnie, naturalnie — Ludwicki
wyjął stary klaser — To kupiłem za dwadzieścia
tysięcy pod stadionem.
— U Rzeźniczaka —
powiedział sierżant do inspektora.
— Widzą panowie? Dwie
dziesięciozłot—wki, po jednej dwudziestce,
pięćdziesiątce, setce i dwusetce. Na wszystkich liczba pi[1]:
trzy, jeden, cztery, jeden, pięć, dziewięć, dwa.
— Na dwudziestozłot—wce ostatnią
cyfrą jest tr—jka — zauważył Wicher.
— Wiem — westchnął Ludwicki
— Ale godzę się na to, bo następną cyfrą jest
sześć. M—wię o pi. Zasady zaokrąglania zostały
zachowane — widać było, że biznesmenowi to nie w smak.
— A tutaj absolutny unikat, widzicie? To
kupiłem w podziemiach tego nowego biurowca przy stacji.
— U Siekierskiego — rzekł sierżant.
— Dwudziestozłot—wka. Data bitwy pod
Grunwaldem[2],
widzicie? Jeden, cztery, jeden, zero, zero, siedem, jeden, pięć.
Niestety, nie znalazł innych nominał—w... Dałem mu
pięć tysięcy.
— A co pan kupił u Nowickiego?
Chciałem powiedzieć, na Rynku?
— Och, nic wielkiego.
Pięćdziesięciozłot—wkę i setkę z trzy, siedem, trzy,
dwa, dwa, siedem, dwa. Dałem w sumie dwieście złotych.
— A c—ż to za liczba? —
zdziwił się Wicher.
— M—j numer telefonu —
roześmiał się Ludwicki — M—wiłem, że nic
wielkiego.
— Mogę? — nie czekając na
pozwolenie Wicher wziął banknoty. Zaczął każdy z nich
macać, oglądać pod światło, potem pokazał
Karczunkowskiemu.
— I co ty na to?
— Koronkowa robota — odparł
sierżant — Perfekcyjne. Ale głowa do g—ry, szefie. Nasi
chłopcy z laboratorium szybko się w tym rozeznają. Nie dalej,
jak za trzy dni będziemy wiedzieć, czy fałszerzem jest
Rzeźniczak, Siekierski, czy Nowicki... Oczywiście banknoty musimy
zabrać — rzekł niemal przepraszająco do Ludwickiego.
— A po co? — zdziwił się
Wicher — Dziękujemy panu, panie Ludwicki, za poświęcony
czas. Sierżancie, zbieramy się.
— Dokąd?
— Aresztować fałszerza.
Kogo i na jakiej podstawie
aresztował Dardiusz Wicher?
Wojciech Pietrzak, rocznik
1981. Programista, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. Szachista z
zamiłowania. Autor powieści kryminalnej "Hexa" (premiera:
listopad 2012), będącej prawdopodobnie pierwszą
konserwatywno-liberalną powieścią z elementami BDSM w tym
gatunku w Polsce. Autor dw—ch tomik—w fraszek wydanych w serwisie www.wydaje.pl pod pseudonimem
Aleksander Truizm.